Plaster z insuliną. Koniec igieł?

Badacze z Uniwersytetu Północnej Karoliny (USA) opracowali nowe urządzenie, które może wybawić pacjentów z cukrzycą od konieczności robienia sobie kilka razy dziennie bolesnych zastrzyków z insuliną.

Obiecujący wynalazek ma postać niewielkiego, silikonowego paska pokrytego ponad setką malutkich hialuronowych igiełek (nie większych od rzęsy), wyposażonych w zbiorniczki z insuliną oraz enzymy kontrolujące poziom cukru we krwi użytkownika.

Jeśli wspomniane enzymy wykryją zagrożenie hiperglikemią, uwalniają do krwiobiegu odpowiednią dawkę insuliny, która poprzez naczynia włosowate rozprzestrzenia się po całym organizmie, przywracając prawidłowy poziom cukru we krwi.

Komentarz Prof. Ewy Otto-Buczkowskiej:

plaster_ins_01
Plaster z insuliną.

W mediach bardzo często ukazują się doniesienia o rewelacyjnych metodach diagnostyki i leczenia różnych schorzeń, w tym cukrzycy. Rzeczywiście postęp nauki jest bardzo duży, trzeba jednak pamiętać, że od eksperymentów na myszkach czy szczurach do zastosowania tych różnych wynalazków u ludzi jest zwykle bardzo daleka droga.

Ostatnio bardzo wiele doniesień dotyczy zastosowania nanotechnologii. Początki nanotechnologii sięgają połowy lat 70. Idea nanotechnologii w tym wydaniu sprowadza się do manipulowania pojedynczymi atomami i strukturami atomowymi.

Próby zastosowania nanotechnologii w medycynie dotyczą wykorzystania nanotechnologii w diagnostyce, a także w leczeniu. Najwięcej badań prowadzonych jest w onkologii. Nanocząstki są tu stosowane jako znaczniki pozwalające na  wykrycie komórek nowotworowych już we wczesnym etapie rozwoju raka. Ponadto, nanotechnologia może znaleźć zastosowanie w leczeniu nowotworów, jako nośnik leków.

Podejmowane są jednak także próby zastosowania nanotechnologii w diabetologii. Na bazie nanotechnologii oparte są próby blokowania procesów autoimmunizacji. Podejmowane są również próby wykorzystania nanotechnologii  w monitorowaniu glikemii i podawaniu insuliny. Do takich prób zaliczyć można zastosowanie inteligentnych plastrów, o których mowa jest w powyższym doniesieniu.

Prof. Ewa Otto-Buczkowska

Skip to content