Bronimy dzieci z cukrzycą! Niekorzystne zmiany w projekcie nowej ustawy.

Ministerstwo Zdrowia przedstawiło projekt ustawy o opiece zdrowotnej nad uczniami. Zalazły się tam zapisy niekorzystne dla dzieci chorych przewlekle, w tym oczywiście dzieci chorych na cukrzycę typu 1. Towarzystwo Pomocy Dzieciom i Młodzieży z Cukrzycą zdecydowanie wystąpiło o zmianę tych przepisów.

Chodzi o zapisy dotyczące ograniczenia opieki i działań takich jak kontrola stanu zdrowia, nadzorowanie zażywania leków, czyli w wypadku dziecka chorego na cukrzyce typu 1 podaży insuliny a także wykonywania i nadzorowanie czynności niezbędnych w czasie pobytu w szkole, jak np.  pomiarów poziomu cukru we krwi czy rozpoznawania i podejmowania działań w sytuacjach nagłych wynikających z choroby przewlekłej jedynie do działań pielęgniarki środowiskowej lub higienistki szkolnej, wyłączające z tego grona nauczyciela.

Ponadto projekt zakłada brak obowiązkowego przeszkolenia personelu placówki oświatowej a jedynie jego wskazanie.

Oto najważniejsze kwestie z naszego wystąpienia:

Z aprobatą przyjęliśmy prace nad skutecznym powrotem medycyny szkolnej do placówek oświatowych, jednak w kwestii sprawowania opieki nad uczniami przewlekle chorymi i niepełnosprawnymi podczas pobytu w szkole (Rozdział 4) nie możemy zgodzić się na tak sformułowane przepisy.

Artykuły 22 i następne do 24 krzywdząco traktują dzieci przewlekle chore, a w szczególności uczniów chorych na cukrzycę typu 1, czyli insulinozależną. Cukrzyca typu 1 to obecnie najbardziej rozpowszechniona choroba przewlekła wśród dzieci i młodzieży, a jej populację do 18 roku życia szacuje się na 20 tysięcy pacjentów, którzy w związku z obowiązującym stanem prawnym podlegają obowiązkowi szkolnemu. Jednocześnie lekarze diabetolodzy z Polskie Towarzystwa Diabetologicznego w publikacjach przedstawiają statystyki świadczące o wzroście zachorowań w ostatnich latach.

Majac na uwadze powyższe powierzchowne potraktowanie problemu i ograniczanie przepisami grona osób mogących wykonywać czynności konieczne do zachowania bezpieczeństwa w zapisach bardzo ważnej ustawy nie może pozostać bez reakcji. 

Art. 2

Ograniczenie działań opisanych w pkt 1 ust. 1-5 stanowiących istotę bezpiecznego pobytu ucznia z chorobą w placówce oświatowej do osoby pielęgniarki środowiska nauczania i wychowania oraz higienistki szkolnej wydaje się być pozbawione dokładnej analizy problemu. Czynności o których mowa w art. 22 ust. 1-5 stanowią podstawę opieki nad dzieckiem przewlekle chorym w jego codzienności, a więc również w czasie zajęć lekcyjnych. Niezabepieczenie ich w sposób właściwy może stanowić naruszenie zasady określonej w preambule ustawy Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59, 949 i 2203 oraz z 2018 r. poz. 650)  której treść określa że, szkoła winna zapewnić każdemu uczniowi warunki niezbędne do jego rozwoju, przygotować go do wypełniania obowiązków rodzinnych i obywatelskich w oparciu o zasady solidarności, demokracji, tolerancji, sprawiedliwości i wolności.

Wprowadzenie takiego zapisu jak w art. 22 pkt. 2 wykluczające z grona osób opiekunów sprawujących bezpośrednia opiekę nad uczniami w czasie zajęć powodują, że zapewnienie właściwej opieki na uczniem z chorobą przewlekłą, a w szczególności uczniów chorych na cukrzycą typu 1 – insulinozależną jest niemożliwe. Pielęgniarka środowiska nauczania i wychowania oraz higienistka szkolna nie jest dostępna stale podczas pobytu ucznia w placówce oświatowej, w przeciwieństwie do nauczyciela. W związku z powyższym skuteczność i realizacja tego zapisu będzie bardzo utrudniona i stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa pobytu ucznia w placówce oświatowej.

Jednocześnie Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2017 r. poz. 1189 i 2203) Roz. 2 art. 6 nakłada na nauczyciela obowiązki wśród których wymienione jest zapewnieniem bezpieczeństwa uczniom w czasie zajęć organizowanych przez szkołę.

Brak możliwości wykonywania działań określonych w art. 22. projektu ustawy o opiece zdrowotnej nad uczniami przez nauczyciela powoduje sprzeczność z zapewnieniem bezpieczeństwa ucznia z chorobą przewlekłą, szczególnie ucznia chorego na cukrzyce typu 1. Czynności opisane w pkt 1-5 a w szczególności na kontrola stanu zdrowia, nadzorowanie zażywania leków, czyli w wypadku dziecka chorego na cukrzyce typu 1 podaży insuliny, bez której organizm nie jest w stanie funkcjonować a także wykonywanie i nadzorowanie czynności niezbędnych w czasie pobytu w szkole, jak np.  pomiarów poziomu cukru we krwi czy rozpoznawanie i podejmowanie działań w sytuacjach nagłych wynikających z choroby przewlekłej bez udziału osoby sprawującej bezpośrednią opiekę, a więc nauczyciela nie będą możliwe!

W imieniu dzieci chorych na cukrzycę prosimy o uzupełnienie katalogu osób upoważnionych do w/w czynności o nauczyciela.

W odniesieniu do art. 23 omawianego projektu ustawy chcielibyśmy zwrócić uwagę, że opracowanie zaleceń postępowania dotyczących opieki nad uczniami przewlekle chorymi i niepełnosprawnymi w szkole powinny być obowiązkowe z uwzględnieniem specyfiki poszczególnych jednostek chorobowych.

W treści art. 24 omawianego projektu ustawy brak jednoznacznego zapisu o obowiązku szkolenia pracowników szkoły dotyczącego postępowania wobec uczniów przewlekle chorych lub niepełnosprawnych oraz udzielania pierwszej pomocy musimy potraktować jako niedokładne rozpoznanie problemów poszczególnych jednostek chorobowych, w szczególności cukrzycy typu 1 w której przebiegu szczegółowa wiedza oraz stała edukacja stanowi gwarancję bezpiecznego pobytu ucznia w placówce oświatowej jak również gwarancję bezpieczeństwa pracy personelu placówek oświatowych.

Wierzymy, że uda się ponownie rozpatrzyć w/w propozycje. Służymy swoją wiedzą i doświadczeniem w przypadku konieczności uzupełnienia powyższych informacji.

Reformowanie systemu opieki zdrowotnej w Polsce jest działaniem koniecznym, jednak musi być przy tym również działaniem odpowiedzialnym, a zatem nie może odbywać się kosztem pacjentów.

 

Skip to content