Tabletka z insuliną? To jest możliwe. Czy to rewolucja w leczeniu cukrzycy?

Naukowcy opracowali metodę dostarczania do organizmu insuliny w postaci pigułek ze sprasowanego magnezu z roztworem zawierającym insulinę, warstwy liposomów i sody oczyszczonej. Następnie minitabletki pokryli roztworem estryfikowanej skrobi. Podczas testów pigułki zdołały obniżyć poziom glukozy we krwi zwierząt przez ponad pięć godzin. W rzeczywistości były w stanie utrzymać poziom glukozy prawie tak niski, jak insulina podawana we wstrzyknięciach.

Dla milionów ludzi żyjących z cukrzycą insulina jest lekiem ratującym życie. Jednak w przeciwieństwie do wielu innych leków, insuliny nie można łatwo dostarczyć poprzez połknięcie pigułki — należy ją wprowadzić porzez ukłucie skóry za pomocą strzykawki, pena czy pompy insulinowej. Naukowcy intensywnie pracowali w kierunku uzyskania pigułki insulinowej. Jak wynika z publikacji ACS Nano dostarczyli insulinę do okrężnic szczurów za pomocą doustnej tabletki napędzanej chemicznymi „mikromotorami”.

Pacjenci z cukrzycą mają problemy z regulacją poziomu glukozy we krwi, ponieważ wytwarzają mało insuliny lub nie wytwarzają jej wcale. Insulina syntetyczna istnieje od ponad stu lat, ale podawana jest za pomocą zastrzyku lub pompy insulinowej. Osoby chore na cukrzycę, zarówno cukrzyce typu 1 jak i cukrzyce typu 2 przyjmują insulinę od kilku do kilkunastu razy dziennie. Częste zastrzyki mogą być bolesne, w wyniku czego niektórzy pacjenci nie przyjmują zalecanej dawki we właściwym czasie.

Najlepszym rozwiązaniem byłaby forma doustna leku, ale surowe środowisko żołądka rozkłada i neutralizuje hormon, zanim zostanie on wchłonięty przez jelita i dostanie się do krwioobiegu. Poprzednie próby podawania doustnego chroniły hormon przed kwasami żołądkowymi za pomocą mikro- lub nanonośników, ale opierały się na pasywnej dyfuzji insuliny do komórek wyściełających okrężnicę, co nie jest zbyt wydajne. Zamiast tego lepszym podejściem mogłoby być aktywne przemieszczanie leku po ciele, na przykład za pomocą niedawno zgłoszonej robo-kapsuły, która dostarcza swój ładunek, wwiercając się w grubą warstwę błony śluzowej jelita

Aby wytworzyć insulinowe tabletki, naukowcy pokryli mikrocząsteczki magnezu warstwą roztworu zawierającego insulinę i warstwą liposomów. Następnie zmieszali te cząstki z sodą oczyszczoną, sprasowali je w minitabletki o długości około 3 mm, a następnie pokryli je roztworem estryfikowanej skrobi. Skrobia chroniła tabletki przed kwasem żołądkowym, umożliwiając im dotarcie do okrężnicy w stanie nienaruszonym. Po rozpadzie mikrocząsteczki magnezu reagowały z wodą, tworząc strumień pęcherzyków wodoru, które działały jak mikrosilniki napędzające insulinę w kierunku wyściółki okrężnicy w celu jej wchłonięcia. Zespół przetestował również swoje minitabletki na szczurach i stwierdził, że mogą one znacznie obniżyć poziom glukozy we krwi zwierząt przez ponad pięć godzin. W rzeczywistości były w stanie utrzymać poziom glukozy prawie tak niski, jak insulina podawana we wstrzyknięciach.

Autorzy potwierdzają finansowanie z Chińskiej Narodowej Fundacji Nauk Przyrodniczych, Fundacji Badań Podstawowych i Stosowanych Guangdong oraz Kluczowego Projektu Badawczo-Rozwojowego Lishui.

Tabletki z insuliną. źródło American Chemical Society (ACS)

żródło: American Chemical Society (ACS)

Skip to content